|
A9b:David 03
Küçük olanları suya geri atma
Balıkçılık hakkındaki belirgin düzenlemelerden biri, belirli bir boyutun üzerindeki balığı “alıkoymak”, küçük balıkları suya geri atmaktır. Böylece küçük balık üremek için hayatta kalırken, büyük balık popülasyondan dışarıya seçilir. Bu senaryoda, küçük olan balık için büyük ebattaki balığa oranla daha iyi bir hayatta kalma ve üreme olasılığı ortaya çıkar; çünkü büyük balık birilerinin akşam yemeği tabağına düşmek için daha uygundur. David’in hipotezi , bu çeşit bir yapay seçilimin daha küçük vücut boyutlarındaki balık popülasyonlarının evrilmesine neden olacağıdır.
Sistem şöyle çalışır:
1. Vücut boyutlarında çeşitlilik olan bir balık popülasyonu düşünün. Bazılarının büyük, bazılarının ise küçük vücut boyutuna sahip olma genleri vardır. Bu, popülasyondaki genetik çeşitliliği ifade etmektedir.
2. Popülasyon avlandığında büyük balıkların çoğu popülasyondan uzaklaştırılmış olur. Böylece geriye daha fazla küçük balık (ve onların küçük vücut genleri) kalır.
3. Popülasyon çoğalır. Her birey kendi genini döllerine devreder; ancak daha fazla küçük vücutlu ebeveynlere sahip oldukları için daha fazla küçük vücutlu yavrular meydana gelir.
4. Sonraki nesilde popülasyon evrilmiştir; popülasyondaki ortalama vücut boyutları eskisine oranla daha küçüktür ve küçük vücut genleri eskisinden daha yaygındır.
5. Vücut boyutundaki bu geriye yönelme popülasyondaki genetik çeşitlilik devam ettiği sürece ve en büyük balık avlanana kadar devam edecektir.
|
